مترجم سایت

در طول خطوط پدافندی منطقه شلمچه ، آنچه در نگاه اول جلب نظر می کرد ، مواضع هلالی شکل در پشت این خطوط بود .این مواضع که حالت نیم دایره ای داشت ، با شعاع 200 و عرض 3 و ارتفاع 5 تا 6 متر ، کانالی دور تا دور آن کشیده شده و کانال های فرعی منشعب از آن ، ارتباط سنگرهای پیاده و تانک را برقرار می ساخت . دیوار کانال ها از جنس سیمان و سنگرهای پیاده آن مسقف بود . دور تا دور این کانال ، جاده هایی بود که رفت و آمد تانک ها را بر روی این کانال میسر می ساخت .

در پشت هلالی ها ، سنگرهایی برای توقف تانک ها در زمان های غیر عملیاتی تعبییه شده بود  اما هنگام مانور ، تانک ها با گذشتن از روی جاده های فوق به روی کانال آمده ، در محل خود استقرار می یافتند و با تسلط هر چه تمام تر ، به واسطه ارتفاع هلالی که نزدیک به شش متر بود ، به سوی نیروی مهاجم شلیک می کردند . سنگر های پیاده ای که عمدتا مجهز به تیربار بودند ، از تسلط کامل بر خط اول برخوردار و به عنوان سد کننده نیروهای پیاده مهاجم عمل می کردند . داخل قوس هلالی و ابتدا و انتهای هلالی ، به وسیله میادین مین و موانع سیم خاردار مسدود شده و امکان دستیابی نیروهای مهاجم را به قلب دشمن ، محدود می ساخت . دشمن نیز با رها کردن جریان آب به داخل قوس هلالی و میان سیم خاردار ها ، عبور نیروهای پیاده و زرهی را تقریبا غیر ممکن ساخته بود .

با وجود قرار گرفتن هلالی ها در کنار هم ، در واقع هر کدام ازآنها ، به صورت هدفی مستقل در می آمدند و نیروهای مهاجم برای هر یک از هلالی ها ، باید سازمانی مشخص و مانور ثابت قرار می دادند که این امر باتوجه به غیر قابل نفوذ بودن هلالی ها در مرحله اول و صرف توان بالا برای پاکسازی آنها در مرحله دوم ، موجب از بین رفتن توان نیروهای مهاجم می شد و این دقیقا ، خواست نیروی دشمن بود  یعنی از بین رفتن توان نیروهای مهاجم در مراحل اول عملیات . از دیگر خصوصیات این مواضع ، ویژگی پدافندی دور تا دور آن بود که امکان دور زدن مواضع را با اشکال مواجه می ساخت .