مترجم سایت

       در آستانه شروع عملیات، با توجه به محدودیت زمان، آخرین اقدامات شامل جابجائی و نقل و انتقالات نیروها و امكانات، تكمیل بحث مانور علمیات و غیره انجام گرفت و توپخانه و زرهی نسبت به مأموریت اصلی و گره‌های مواصلائی برای اجرای آتش و مانور توجیه شدند.

       در این شرایط با توجه به تجارب عملیات كربلای 4، ابهام نسبت به میزان هوشیاری دشمن موجب گردیده بود كه كلیه تحركات دشمن تا قبل از آغاز درگیری كنترل شود. اجرای آتش كاتیوشا در داخل حوضچه لشكر 41 ثارالله و صدمات وارده منجر به افزایش حساسیتها شد. از سوی دیگر، افزایش تردد خودروهای دشمن به سمت منطقه فاو، این تصوّر را كه دشمن قصد حمله به فاو را دارد، تقویت كرد، ولی همچنان نسبت به میزان هوشیاری دشمن در منطقه شلمچه ابهام و تردید وجود داشت و هیچ‌گونه نتیجة مشخص ارائه نمی‌شد.

       در این حالت، نیروهای عمل‌كننده در انتظار صدور فرمان حمله از سوی فرماندهی كّل صحنه نبرد در شرق بصره بودند. با توجه به نور مهتاب، ساعت درگیری با دشمن 2 بامداد روز 18/10/65 تعیین شده بود، لیكن نظر به محدودیت زمان برای شكستن خط و پاكسازی و تثبیت آن، چنین مقرر شد كه نیروها با استفاده از نور مهتاب حركت كنند و در پشت مواضع دشمن در انتظار صدور فرمان حمله باشند.

       پس از نیمه شب، در حالی كه نور مهتاب كاملاً منطقه را  روشن كرده بود، درگیری در برخی محورها آغاز شد. پیدایش این وضعیت بر اضطراب ونگرانی مبنی بر هوشیاری دشمن افزود، با اینكه تا غروب نور مهتاب هنوز زمان زیادی باقیمانده بود، از سوی فرمانده صحنه نبرد، برادر محسن رضائی، در ساعت 35/1 بامداد فرمان حمله صادر شد و بدین ترتیب رزمندگان بسیج و سپاه یورش خود را به عظیم‌ترین و پیچیده‌ترین استحكامات دشمن در شرق بصره آغاز كردند.

خبرهای واصله به قرارگاه كه حاكی از پیشروی یگانها در محورهای مختلف وشكسته شدن خط دشمن بود، اطمینان لازم را نسبت به غافلگیری دشمن به وجود آورد و كلیه ابهامات مبنی بر عدم امكان شكسته شدن خطوط دشمن را نیز برطرف كرد.

متعاقب كسب اطمینان از درهم شكسته شدن خطوط دشمن، تلاش برای «پاكسازی»، «تثبیت» آغاز شد، در این میان چون الحاق لشكر 25 كربلا به لشكر 31 عاشورا نقش تعیین كننده‌ای در تصرف پوزه كانال پرورش ماهی و باز شدن عقبه خشكی نیروهای عبور كننده ازكانال داشت، مورد تأكید قرار گرفت. همچنین الحاق لشكر 19 فجر و لشكر 31 عاشورا در منطقه پنج‌ضلعی نیز حائز اهمیت بوده و مورد توجه قرار داشت و ضرورت پاكسازی قرارگاه تیپ دشمن در منطقه پنج‌ضلعی، همواره به یگانهای عمل‌كننده درمنطقه گوشزد می‌شد.

       در واقع الحاق یگانهای محور پنج‌ضلعی و محور كانال ماهی و نیز شكستن مقاومت دشمن در مقر فرمانده تیپ در پنج‌ضلعی دو مسئله اساسی بود كه فرمانده قرارگاه كربلا می‌بایست تدابیر لازم را  برای حلّ آن اتخاذ می‌كرد. علاوه بر آن، منطقه جناح راست عملیات نیز می‌بایست تثبیت گردد.

 

طرح ریزی عملیات

       در پی بحثهایی كه پیرامون مانور عملیات صورت گرفت، با توجه به 200 گردان نیروئی كه سپاه دراختیار داشت، سرانجام كلیات طرح اولیه مانور مزبور به این شكل مشخص شد كه یك تیپ در جناح شمالی عملیات بر روی پل عمل كند و یكی دیگر از یگانهای سپاه كه از توانایی قابل توجهی برخوردار است بر روی جاده پاسگاه بوبیان وارد عمل شود تا بتواند با عبور از كانال پرورش ماهی، در غرب كانال به تصرف سرپل مبادرت نماید. در منطقة پنج ضلعی نیز چنین مقرر شد كه با توجه به تجربه حاصله از عملیات كربلای 4، سه یگان وارد عمل شوند.

       تاكتیك ویژه در این عملیات حاصل طرحریزی و تأكید فرماندهی كلّ عملیات برادر محسن رضائی بود، بدین شكل كه حركت یگانها می‌بایستی از شمال  به جنوب و قرار گرفتن در جهت مخالف مواضع واستحكامات دشمن انجام می‌شد. دشمن در این منطقه سمت اصلی هر نوع تحرك نظامی را عمدتاً تك جبهه‌ای با اتكا به جاده شلمچه واز سمت شرق به غرب پیش‌بینی می‌كرد، به همین دلیل كلیه استحكامات دشمن به سمت شرق گسترش یافته بود. لیكن تجربه عملیات كربلای 4 و موفقیت لشكرهای 19 فجر و 57 ابوالفضل (ع) كه از شمال به جنوب پیشروی كرده و در پشت اتسحكامات دشمن قرار گرفتند، موجب گردید در تغییر كلی عملیات، بر عبور از كانال پرورش ماهی و پیشروی از شمال به جنوب، در پشت مواضع و استحكامات دشمن، تأكید شود.

در چارچوب این ابتكار عمل، استفاده از نفربر برای ترابری نیرو و عبور از كانال پرورش ماهی و همچنین پاكسازی خطوط دشمن مورد تأكید قرار گرفت و اقدامات وسیعی برای استفاده از نفربر ونقل و انتقال این به منطقه و نیز برگزاری مانور در كانال سلمان، انجام شد. در عین حال، ابهاماتی وجود داشت كه طی جلسات متعدّدی با حضور فرماندهی عالی جنگ برطرف شد و سرانجام تصمیم قطعی نسبت به انجام عملیات گسترده در شلمچه توسط سپاه پاسداران و عملیات محدودی در منطقه غرب كشور توسط ارتش اتخاذ گردید.

       با طرحریزی‌های به عمل آمده، سه قرارگاه مأمور اجرای عملیات شدند. قرارگاه كربلا مأموریت اصلی را با تصرف «جای پا» و فراهم‌سازی مقدمات عبور قرارگاههای قدس و نجف بر عهده داشت. یگانهای تحت امر قرارگاه شامل تیپ 18 الغدیر در جناح شمالی منطقه، مأموریت داشت با ایجاد بریدگی بر روی سیلبندها و تأمین پل، جناح راست عملیات را تأمین نماید. لشكر 33 المهدی (ع) مأموریت انجام عملیات بر روی پد بوبیان و پاسگاه بوبیان را بر عهده گرفت. در واقع تیپ 18 الغدیر و لشكر 33 علاوه بر تأمین جناح راست عملیات، مأموریت تأمین عقبه كلی منطقه عملیاتی را برای عبور یگانها بر عهده داشتند.

       لشكر 41 ثارالله مأموریت داشت تا بعد از پاكسازی جاده و پل دشمن، یك سرپل در غرب كانال ماهی ایجاد نماید. لشكر 25 كربلا پس از تأمین سرپل از سوی لشكر 41 ثارالله می‌بایست با عبور یگان از یگان (از طریق لشكر 41 با لشكر 31) از داخل منطقه پنج‌ضلعی به سمت راست و پشت كانال ماهی رفته و سرپل را تأمین نماید. همچنین تصرف جای‌پا در پوزه كانال ماهیگیری ـ معروف به مثلثی ـ مأموریت مشترك لشكر 25 كربلا و لشكر 31 عاشورا بود. این امر به عنوان یك مسئله اساسی در باز شدن عقبه خشكی و عبور قرارگاههای قدس و نجف ونیز تثبیت سرپل غرب كانال پرورش ماهی، بخش اصلی مأموریت قرارگاه كربلا را تشكیل می‌داد. بنابراین قرارگاه كربلا با شش لشكر و دو تیپ سپاه مأموریت تصرف، پاكسازی و تأمین منطقه پنج‌ضلعی و غرب كانال پرورش ماهی را بر عهده داشت.

       قرارگاه قدس مأموریت داشت پس از تصرف و تأمین جای‌پای اولیه توسط قرارگاه كربلا، با تحویل گرفتن خط، ابتدا با لشكر 14 امام حسین (ع) و لشكر 8 نجف اشرف به پشت نهر دوعیجی پیشروی نماید و پس از آن لشكر 27 حضرت رسول (ص) و لشكر 7 ولیعصر (عج) و تیپ 44 قمربنی‌هاشم (ع) به سمت كانال زوجی پیشروی نمایند.

       قرارگاه نجف نیز مأموریت داشت پس از تصرف و تأمین جای‌پای اولیه توسط قرارگاه كربلا، با تحویل خط در حدّ فاصل جنوب جاده شلمچه تا جزیره بوارین وارد عمل شده و جناح چپ منطقه را پاكسازی و تأمین نماید.

       در مرحلة اول عملیات قرار بود قرارگاه نجف همزمان با قرارگاه كربلا توسط لشكر 21 امام‌رضا (ع) در قسمت شرقی بوارین وارد عمل شود و تیپ 110 خاتم‌الانبیاء (ص) نیز به عنوان كمك پشتیبان آن عمل نماید.

       درمرحلة دوم نیز مقرر شد تا لشكرهای 5 نصر و 17 علی‌ابن‌ابیطالب (ع) و تیپ 12 قائم همزمان با قرارگاه قدس در حدّ فاصل دژ كانال كوثر به قصد تصرف جنوب جاده شلمچه و جزیره بوارین وارد عمل شوند.

       لشكر 155 شهدا، لشكر 105 قدس و تیپهای 57 حضرت ابوالفضل و 29 نبی‌اكرم در احتیاط قرارگاه نجف قرار داشتند.

       قرارگاه نجف پس از مرحلة دوم می‌بایستی جناح جنوبی عملیات را تأمین نماید تا قرارگاه بتواند در عمق پیشروی نماید.

       نظربه پیچیدگی مسئله عبور از یگان و وابستگی پیشروی و موفقیت قرارگاهها و یگانها به یكدیگر، درموردهماهنگی قرارگاهها بحثهای قابل ملاحظه‌ای صورت گرفت. همچنین درمورد«عبور و پشتیبانی» با توجه به «محدودیت عقبه» و احتمال هوشیاری دشمن و عدم موفقیت در شكستن خط، بحث و بررسی مفصلّی صورت گرفت كه سرانجام به تمركز امكانات و ایجاد مدیریت متمركز برای «تعیین ترتیب اولویت عبور گردانها» منتهی شد.

       اقدامات مهندسی عملیات شامل احداث پد برای توپخانه، احداث و ترمیم و شن‌ریزی جاده‌ها، احداث سنگر و سوله و غیره نیز به طور جداگانه توسط قرارگاهها پیگیری می‌شد. نظر به ضرورت سرعت عمل، كلیه دستگاهها و ابزار و آلات مهندسی از كلیه مناطق جمع‌آوری و به طور متمركز در این منطقه بكار گرفته شد.

       به رغم تلاشهائی كه بلافاصله پس از عملیات كربلای 4 آغاز وطی یك هفته به طور گسترده و جدّی انجام شده بود، مجدداً طی مباحثی كه در حضور فرماندهی عالی جنگ صورت گرفت، ابهاماتی كه همچنان نسبت به میزان هوشیاری دشمن، مشكلات و پیچیدگیهای زمین منطقه و دشواریهای شكستن خط و پاكسازی و تصرف و تأمین منطقه وجود داشت، مورد بررسی قرار گرفت.

       سرانجام پس از برگزاری یك جلسه پنج ساعته با كلیه مسئولین و فرماندهان قرارگاهها و یگانهای سپاه، تصمیم نهائی برای انجام عملیات در24 ساعت بعد اتخاذ و ابلاغ شد. سپس برادر رضائی در آخرین جلسه با فرماندهان قرارگاهها، علاوه بر تذكّر برخی از مسائل، در مورد اجرای عملیات اظهار داشت:

       «ما الآن در وضعیتی هستیم كه باید به سرعت برخودمان غلبه كنیم تا از این وسوسه‌های جانبی خود را نجات بدهیم. اگر بخواهیم از خسارات بیشتر جلوگیری كنیم، فقط بایست با تمام قدرت و با تمام قوا و قبول هر مسئله ای،خلجان‌هایی را كه در فكر و افكارمان هست بیرون بریزیم. تنها راه حلی كه برادران باید در نظر داشته باشند این است كه با یك روحیه ایثارگرانه‌ای هم صداقتمان را به امام نشان بدهیم و هم انشاءالله به خداوند متعال نشان بدهیم و ثابت كنیم كه ما واقعاً برای آخرتمان می‌جنگیم و نه برای هیچ مسئله دیگر، و این را باید در عمل نشان بدهیم و شاید این میدان آزمایش بتواند ما را از بوته آزمایش سربلند بیرون بیاورد.»

بدین ترتیب سپاه كه از مهر ماه 64 به طرحریزی عملیات فاو مبادرت ورزیده و  از بهمن ماه همان سال ضمن انجام پیچیده‌ترین و برجسته‌ترین عملیات نظامی در تاریخ جنگ، مهمترین پیروزی سیاسی ـ نظامی را برای جمهوری اسلامی به ارمغان آورده بود و از آغاز سال 65 نیز ضمن نبرد در فاو برای تثبیت منطقه، با استراتژی دفاع متحرك عراق نیز مقابله گسترده نموده و سلسله عملیات كربلای 1، 2، 3 و 4 را طرحریزی و انجام داده بود، اكنون نظر به شرایط سیاسی ـ نظامی حاكم بر كشور و تدبیر حضرت امام مبنی بر «انجام وتداوم عملیات»، با تمام قدرت وبا توكّل به خداوند تبارك و تعالی برای انجام عملیات كربلای 5 آماده می‌شد. در واقع، در طول جنگ تحمیلی برای اولین بار چنین عملیات گسترده و پیچیده‌ای به این نحو و با این زمان كوتاه (12 روز) توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طرحریزی و برای انجام آماده شده بود.

 

 مواضع هلالی شکل

در طول خطوط پدافندی منطقه شلمچه ، آنچه در نگاه اول جلب نظر می کرد ، مواضع هلالی شکل در پشت این خطوط بود .این مواضع که حالت نیم دایره ای داشت ، با شعاع 200 و عرض 3 و ارتفاع 5 تا 6 متر ، کانالی دور تا دور آن کشیده شده و کانال های فرعی منشعب از آن ، ارتباط سنگرهای پیاده و تانک را برقرار می ساخت . دیوار کانال ها از جنس سیمان و سنگرهای پیاده آن مسقف بود . دور تا دور این کانال ، جاده هایی بود که رفت و آمد تانک ها را بر روی این کانال میسر می ساخت .

در پشت هلالی ها ، سنگرهایی برای توقف تانک ها در زمان های غیر عملیاتی تعبییه شده بود  اما هنگام مانور ، تانک ها با گذشتن از روی جاده های فوق به روی کانال آمده ، در محل خود استقرار می یافتند و با تسلط هر چه تمام تر ، به واسطه ارتفاع هلالی که نزدیک به شش متر بود ، به سوی نیروی مهاجم شلیک می کردند . سنگر های پیاده ای که عمدتا مجهز به تیربار بودند ، از تسلط کامل بر خط اول برخوردار و به عنوان سد کننده نیروهای پیاده مهاجم عمل می کردند . داخل قوس هلالی و ابتدا و انتهای هلالی ، به وسیله میادین مین و موانع سیم خاردار مسدود شده و امکان دستیابی نیروهای مهاجم را به قلب دشمن ، محدود می ساخت . دشمن نیز با رها کردن جریان آب به داخل قوس هلالی و میان سیم خاردار ها ، عبور نیروهای پیاده و زرهی را تقریبا غیر ممکن ساخته بود .

با وجود قرار گرفتن هلالی ها در کنار هم ، در واقع هر کدام ازآنها ، به صورت هدفی مستقل در می آمدند و نیروهای مهاجم برای هر یک از هلالی ها ، باید سازمانی مشخص و مانور ثابت قرار می دادند که این امر باتوجه به غیر قابل نفوذ بودن هلالی ها در مرحله اول و صرف توان بالا برای پاکسازی آنها در مرحله دوم ، موجب از بین رفتن توان نیروهای مهاجم می شد و این دقیقا ، خواست نیروی دشمن بود  یعنی از بین رفتن توان نیروهای مهاجم در مراحل اول عملیات . از دیگر خصوصیات این مواضع ، ویژگی پدافندی دور تا دور آن بود که امکان دور زدن مواضع را با اشکال مواجه می ساخت .

جزیره بوارین

این جزیره دارای مساحتی بالغ بر 8 کیلومتر مربع و طول 10 کیلومتر می باشد  . سطح جزیره ، پوشیده از نخل است و در حاشیه تماس جزیره با آب انبوه چولان ها مشاهده می شود

البته دشمن به منظور دید بیشتر نیروهای خود و تاثیر مستقیم بر نیروهای مقابل ، اقدام به نخل کنی در جلوی خطوط پدافندی خود زده بود . زمین جزیره نسبتاً خشک شده و جزر و مد بر روی سطح آن بی تاثیر نبود  اما نهرهای متعددی که برای آبیاری نخل ها وجود داشت ، تردد نفرات را کند می کرد . تردد خودروها بر روی یک جاده آسفالت – سیل بندی به ارتفاع بیش از یک متر وعرض 4 تا 6 متر – که به صورت کمربند جزیره را در برگرفته بود ، از روی چند جاده فرعی عرضی دیگر صورت می گرفت . تردد خودرو خارج از جاده و در سطح جزیره ، تقریبا امکان پذیر نیست .

مواضع و موانع مصنوعی در جزیره بوارین در سمت جنوب این جزیره ، مواضع پراکنده ای به صورت تامین ، روی یک سیل بند به ارتفاع 3 متر و عرض تقریبی 4 متر قرار گرفته بود . در سمت شمال جزیره نیز مواضع پیاده و ضد تانک ، روی دژی به ارتفاع و عرض تقریبی 4 متر آرایش یافته بود . در سمت شمال شرقی (دماغه جزیره) به علت نزدیکی خط تماس دشمن با رزمندگان ایرانی ، نیروهای عراق اقدام به ایجاد سوراخ هایی در پشت دژ کردند تا بتوانند حرکت نیروهای ایرانی را در داخل نهر " خین " کنترل کنند . نیروهای پیاده دشمن در قسمت شمال جزیره – مقابل دو جاده منشعب از جاده شلمچه که به طرف نهر خین کشیده شده است – در فاصله 150 متری خط خود ، موضع پیاده گرفته و به صورت کمین سنگر گرفته بودند و استراق سمع می کردند  ضمن این روی دو جاده شنی فوق که ارتفاع آن از سطح آب یک متر بود نیز با عمق 100 متر مین گذاری کرده بودند . در سمت شمال شرقی جزیره نیز دشمن چند رده تامین داخل نیزارها قرار داده بود .

ساحل نهر خین و عرض جاده شمالی نهر – جاده ارتباطی پاسگاه های ایران – پوشیده از چند ردیف سیم خاردار توپی و مشبک و همچنین بشکه های نفت و گاز بود . انتهای نهر به وسیله چند سد خاکی مسدود شده ، روی آن میادین مین و موانع سیم خاردار وجود داشت . در این قسمت دشمن به منظور تقویت آب گرفتگی شلمچه ، چهار پمپ بزرگ گذاشته بود که به کمک چهار پمپ کوچک دیگر آب گرفتگی منطقه را تقویت می کرد .

در شرق جزیره (خط اول ودوم ) دو دژ عرضی با فاصله یک کیلومتر از یکدیگر توسط دشمن احداث شد و در حد فاصل آن ، عملیات نخل کنی صورت گرفت و به جای آنها ، میادین مین به وجود آوردند . روی دژ ها نیز مواضع تانک و پیاده به فاصله 20 متر از یکدیگر وجود داشت . همچنین یک سیل بند در جاده کمربندی دور تا دور جزیره احداث شد تا تحرکات خودروها در این جزیره ، به این جاده و چند جاده عرضی دیگر محدود شود و در مجموع 38 جاده فرعی به طرف ساحل از این دژ منشعب گردید . در این جاده ها بعضا مواضع تامین و پیاده وجود داشت . این حالت در غرب جزیره بیشتر مشاهده می شود .

چندین پل (عمدتا متحرک) ارتباط جزیره بوارین را با جزایر دیگر ، نظیر ام الطویل و ماهی برقرار می کرد که دشمن از آنها علاوه بر عقبه زمین شلمچه ، به عنوان عقبه های یدکی استفاده می کرد .    

- منطقه شلمچه ( حد فاصل جزیره بوارین و جنوب پنج ضلعی ) :

استحکامات این منطقه به خاطر وجود جاده استراتژیک شلمچه و نزدیکی به بصره ، از قدمت و قوت بیشتری برخوردار بود و عراق سرمایه گذاری بسیار زیادی کرد . از دژ مرزی تا کانال " زوجی " روی آن پنج مانع و دره مستحکم توسط عراق در این منطقه احداث شده بود :

خط اول : دژ مرزی عراق به ارتفاع و عرض 3 متر با مواضع پیاده وتانک ، این خط را تشکیل می داد . در حد فاصل کانال جنوب پنج ضلعی و جاده شلمچه در پشت خط اول ، دژهای هلال شکل به شعاع تقریبی 200 متر ، عرض 3 متر و ارتفاع 5 تا 6 متر مشاهده می شد . روی این دژ ، کانال مواصلاتی جهت تردد نیروها ، مواضع پیاده و سکوهای تانک ایجاد شده بود . دژهای مذکور " پدافند دور تا دور " برقرار کرده و تامین جاده شلمچه را به عنوان تنها عقبه اصلی منطقه به عهده داشت .

خط دوم : در جنوب جاده شلمچه – تنومه به فاصله 100 متر از خط اول ، سیل بندی به عرض 5/2 و ارتفاع 4 متر ، خط دوم عراق را تشکیل می داد که دارای مواضع پیاده ، کانال مواصلاتی و مواضع تانک بود .

خط سوم ک پس از خط دوم و به موازات آن ، خاکریزی دارای مواضع پیاده و تانک که در جلوی آن کانال متروکه ای به عرض 4 و عمق 2 متر قرار گرفته بود ، خط سوم عراق را تشکیل می داد .

خط چهارم : خط چهارم عراق از یک خاکریز و در پشت آن ، مواضع هلالی شکل با شعاع تقریبی 200 ، عرض 4 و ارتفاع 5 متر در پشت نهر ادوعیجی تشکیل شده بود . روی این مواضع ، سنگرهای پیاده و کانال مواصلاتی برای تردد نیروها ایجاد شده و سکوهای تانک نیز آرایش زرهی دشمن را در پشت این خط ، امکان پذیر می کرد .

خط پنجم : در پشت خط جاسم مواضعی مشابه مواضع خط چهارم عراق وجود داشت که با اضافه شدن کانالی به عرض 4 و عمق 2 متر ، خط پنجم عراق را تشکیل می داد . در پشت این خط تا خط ششم دشمن که کانال زوجی بود ، مواضع توپخانه و مقر تیپ ها و لشکرهای مستقر در منطقه قرار داشت .

خط ششم : خط ششم دشمن ، همان کانال زوجی بود که قبلا به آن اشاره شد .

موانع ومواضع مصنوعی در خط اول دشمن در منطقه شلمچه – همانند منطقه پنج ضلعی – دارای سیم خاردار های حلقوی ، میادین مین و هشت پرها و ... بود با این وجه تمایز که کثرت مواضع دشمن در این منطقه در مقایسه با منطقه پنج ضلعی ، از قوت و استحکام بیشتری برخورداربود . برای مثال ، سیم خاردارهای مصنوعی این محور به 9 ردیف نیز می رسید یا تله های منور این محور نسبت به محور پنج ضلعی ، بیشتر بود . کثرت سنگرهای کمین دشمن و عمق میادین مین ، بر استحکام این خط در منطقه شلمچه می افزود .   

- منطقه آب گرفتگی و کانال ماهی (جناح راست منطقه شلمچه )

به طور کلی موانع طبیعی و عوارض مصنوعی ایجاد شده منطقه شلمچه ، در سیستم پدافندی دشمن قرار داشت به همین دلیل ، لازمه بررسی خطوط پدافندی عراق ، توجه به نقش موانع و عوارض منطقه بود که به آن اشاره شد .

هر چند وجود آب گرفتگی در شمال پنج ضلعی ، تا اندازه ای خیال عراق را از دادن جناح به ما آسوده می کرد ، ولی در عین حال ، برای اطمینان بیشتر و و همچنین نزدیک تر کردن خط خود به ما و نیز ایجاد رده های متعدد در مقابل نیروهای ایرانی ،اقدام به احداث چندین خاکریز از پاسگاه " کوت سواری " به پاسگاه بوبیان و از آن جا به به طرف شمال کرد . همچنین با زدن دو پل جدید بر روی کانال ماهی و ایجاد جاده آنتنی و عمود بر خاکریزهای فوق ، به تقویت این خط پرداخت . آنچه عراق را به این کار وادار کرد ، دلایل زیر بود :

- جلوگیری از نزدیک تر شدن نیروهای ما به کانال ماهی و ممانعت از سر پل گیری ما در غرب آن

- پوشاندن ضعف جناحی شمالی پنج ضلعی شلمچه به وسیله ایجاد رده های متعدد

- خشک کردن غرب خاکریزهای احداثی با ایجاد موانع واستحکامات

- ممانعت از تردد شناورهای ایران و اختلال در اتصال نیروهای پیشتاز و عقبه مهاجم ، با ایجاد دژها و سیل بندهای فوق الذکر .

دژهای جدیدالاحداث که به عنوان خط اول ، دوم و سوم دشمن در شرق کانال ماهی محسوب می شد عبارت بودند از :

خط اول : به فاصله 4 کیلومتری شرق کانال ماهی و به موازات آن ، دژی به ارتفاع 2 وعرض 10 متر ، پاسگاه مرزی کوت سواری را به پاسگاه بوبیان متصل می کرد . این دژ به وسیله خاکریزی که در لبه شرقی آن احداث شد ، تامین می گردد . طول این خط نزدیک به 10 کیلومتر و بر روی آن مواضع پیاده وجود دارد . میادین مین و رده های متعدد سیم خاردار در کنار سنگرهای کمین جلوی دژ ، تامین خط اول عراق بود ، عبور ومرور نیروهای عراقی ، از جاده های آنتنی متصل به این دژ و از زمین مربعی شمال آب گرفتگی انجام می شد .

خط دوم : دژی به عرض 8 متر و ارتفاع تقریبی 2 متر که در فاصله 500 متری  دژ اول و به صورت موازی با آن احداث شده بود . این خط هنوز تکمیل نشده بود اما خط دوم عراق به حساب می آمد.

خط سوم : ضلع شرقی کانال پرورش ماهی ، به عرض 10 متر و ارتفاع 2 تا 3 متر که دارای مواضع پیاده بود .

خط چهارم : ضلع غربی کانال پرورش ماهی ، به عرض 10 متر و ارتفاع 2 تا 3 متر که مواضع پیاده بر روی آن احداث شده بود . دو ضلع کانال پرورش ماهی توسط دو پل خاکی که در زیر آن لوله هایی جهت عبور آب تعبیه شده است ، به یکدیگر متصل می شود . طول این پل ها نزدیک به یک کیلومتر و عرض آنها 12 متر بود .

خط پنجم : چسبیده به ضلع غربی کانال ماهی ، مواضع نیم دایره ای به شعاع تقریبی 200 متر و عرض 4 متر و ارتفاع تقریبی 2 متر ساخته شده است . بر روی این مواضع ، کانال جهت تردد نیروهای پیاده و سنگرهای مورد نیاز نیروهای دشمن احداث شده بود . دشمن با نصب تیر بار روی دو سر هلالی ، آن را به دژی مستحکم تبدیل کرد که عبور از آن برای هر نیرویی دشوار بود .

خط ششم : خاکریزهای مقطع ، به صورت حروف (ب) که در پشت آن ، مواضع تانک وتیربار ایجاد شده بود .

دشمن همچنین در این منطقه ، موانعی به شرح زیر ایجاد کرده بود :

یک میدان مین به عمق 150 متر ، سه ردیف سیم خاردار حلقوی زوجی ، یک میدان مین به عمق 100 تا 150 متر ، سیم خاردار فرشی به عرض 4 متر و میادین مین دیگر ، به عمق 30 متر . سنگرهای کمین نیز دز فاصله های نامنظم بین خطوط دفاعی عراق وجود داشت . در کنار این ، موانع زیر هم در داخل آب قرار داشت : شش ردیف سیم خاردار حلقوی ( سه ردیف پایین و سه ردیف بالا ) که توسط دستک مهار می شد ، دو ردیف خورشیدی ، یک ردیف سیم خاردار حلقوی و یک ردیف نبشی ضربدری که با یک ردیف سیم خاردار حلقوی ترکیب شده بود . عمق آب نیز در این قسمت حدودا 70 سانتیمتر بود . دشمن به دلیل قابل استفاده نبودن این سطح از آب برای نیروی پیاده و قایق ، در حفظ این عمق اصرار داشت .          

موانع طبیعی  و ایجاد شده در منطقه

1- رودخانه اروند : طول این رودخانه در منطقه شلمچه ، از انتهای جزیره بوارین ( غرب بوارین ) تا شهر بصره ، به 20 کیلومتر می رسد . بستر این رودخانه ها ، گلی و رسوبی است و عمق آن از 5 تا 20 متر متغیر است . این رودخانه در بعضی نقاط به چند شعبه تقسیم شده و جزایر متعددی تشکیل می دهد . در منطقه شلمچه این رودخانه به دو قسمت " اروند صغیر " و " اروند کبیر " تبدیل شده و در پی آن ، جزایر " ماهی " و " ام الطویل " و" صالحیه " به وجود آمده است .

2-  اروند صغیر : این رودخانه در مختصات ( 741-790 ) از بستر اصلی اروند رود جدا شده ، با طی مسیری حدود 21 کیلومتر در انتهای جزیره صالحیه ، دوباره به مسیر اصلی خود با زمی گردد. کمترین عرض اروند صغیر ، 40 متر و بیشترین عرض آن 150 متر است . جزایر ماهی ، ام الطویل و صالحیه در اثر جدایی اروند صغیر از بستر اصلی خود به وجود آمده اند و از نقطه نظر نظامی دارای اهمیت فراوانی هستند .

3 کانال پرورش ماهی : اگر چه این کانال به طور طبیعی ایجاد نشده و ساخته دست انسان است ، اما به دلیل قدمت این کانال ، در قسمت موانع طبیعی مورد بحث قرار می گیرد . طول این کانال 29 کیلومتر و عرض آن به طور متوسط یک کیلومتر است . عمق آب در کناره های کانال 50سانتیمتر و در اواسط آن 5/2 متر است . سیل بندهای حاشیه کانال به ارتفاع 5/1 متر و عرض 10 متر ، این کانال را به دژی مستحکم تبدیل کرده است . در ضلع غربی کانال ، جاده ای به ارتفاع 50 سانتیمتر ، کار نقل وانتقال را در طول کانال مسیر می سازد . آب موجود در کانال به وسیله نهرها و کانال های زوجی دو ردیفه ، توسط پمپاژها به طور دائم کنترل می شود . وجود این کانال در مواضع پدافندی دشمن نقش موثری داشته وعبور از آن ، همواره در مباحث نظامی مطرح بوده است .

4- کانال جنوب پنج ضلعی : این کانال به طول 5/2 کیلومتر و عرض 5 متر ، از انتهای کانال پرورش ماهی به سوی آب گرفتگی شرق جاده شلمچه کشیده  شده است . تعداد 9 پل بر روی آن نصب شده که ورود و عبور نیروهای عراقی را به داخل پنج ضلعی میسر می ساخت . این کانال در سیستم پدافندی دشمن از ارزش زیادی برخوردار بود .

5- آب گرفتگی منطقه شلمچه : آب گرفتگی شلمچه از شمال جزیره بوارین ، به فاصله یک کیلومتر از جاده شلمچه آغاز شده و در امتداد مرز ، به طرف شمال ادامه می یابد . آب گرفتگی در 10 کیلومتر انتها یی کانال پرورش ماهی ، بین ضلع شرقی آن و دژ مرزی عراق ، گسترش می یابد و حدوداً به 75 کیلومتر مربع می رسد ، آب گرفتگی فوق ، توسط کانالی به عرض 2 کیلومتر از سمت پاسگاه زید از طریق هور العظیم تغذیه می شود . عمق آب با توجه به کنترل آن توسط دشمن ، حداکثر به 170 سانتیمتر می رسد . کمترین عمق آب در کناره های آب گرفتگی ، حداقل 30 سانتیمتر است . پیش از این که عراق این منطقه را به یک دریاچه مصنوعی تبدیل کند ، جاده ها ، گودال ها و خاکریزهایی در زمین منطقه وجود داشت که با این اقدام دشمن ، همگی به زیر آب رفت اما شکل و حالت خود را در زیر آب همچنان حفظ کرد.

هدف از جاری کردن آب در منطقه توسط دشمن ، ایجاد مانعی غیر قابل عبور برای نیروهای ایرانی وجلوگیری از نفوذ آنان به مواضع پدافندی خود بود .

6- نهرالدوعیجی : نهرالدوعیجی به طول 5/5 کیلومتر و عرض 3 متر و عمق تقریبی 6 متر ، از اروند صغیر منشعب شده و به انتهای کانال پرورش ماهی متصل می شود . در غرب این نهر ، خاکریزی به ارتفاع سه متر وجود دارد .

7- نهر جاسم : نهر جاسم به طول 5/3 کیلومتر ، عرض 25 متر و عمق 3 متر - در حالت مد- از اروند صغیر منشعب و به نهر دیگری متصل می شود . یکی از خطوط پدافندی مستحکم عراق ، از پشت این نهر ، یعنی سمت غربی ایجاد شده بود . نهر جاسم یا نهرهای شبیه به آن ، با توجه به طول ، عرض وعمق آنها می توانند مانع پدافندی محسوب شده ، مورد استفاده قرار گیرند . رژیم عراق نیز از این موضوع چشم پوشی نکرده ، با احداث مواضع در پشت این گونه نهرها ، حداکثر بهره را از وضع طبیعی منطقه می برد .

8- کانال زوجی : کانال دو ردیفه ای : به طول تقریبی 8 کیلومتر و عرض 40 متر از یکدیگر قرار دارند . دژهای حاشیه کانال با ارتفاع 5/2 تا 3 متر و عرض 3 متر ، پوشش مناسبی رابرای این کانال ایجاد کرده است . کانال زوجی تقریبا شمال – جنوبی است و از یک طرف به کانال ماهی و از سمت دیگر به اروند متصل می شود . دژ مرتفعی با ارتفاع مواضع مثلثی شکل ، غرب کانال را به شرق آن مسلط ساخته بود . پل های تعبیه شده روی این کانال ، ارتباط زمین شلمچه را با غرب این کانال – توسط جاده هایی که از روی آن ها عبور می کند- میسر ساخت . به فاصله 2 کیلومتر از کانال زوجی و در سمت غرب آن ، دژ مرتفع دیگری با مواضع مثلثی شکل وجود داشت که پس از کانال زوجی، یک خط پدافندی به شمار می آمد . در جلوی این دژ نیز کانال آبی به عرض 20 متر احداث شده بود که مانع آبی  این خط محسوب می شود . لازم به تذکر است که داخل مثلثی ها ، مواضع دیگری شبیه به مثلث تعبیه شده بود که استحکام این خط را قوت می بخشید . به طور کلی قوت خطوط پدافندی در این منطقه نسبت به تمام خطوط پدافندی عراق ، بی نظیر بود .

ارتباط کانال زوجی از یک طرف با رودخانه اروند و از طرف دیگر با کانال ماهی ، شکل خاصی به زمین منطقه بخشیده است . این کانال ، نقطه مناسبی برای توقف تک و انجام پدافند بود . همان طور که شد ، جناحین این کانال توسط آب تامین شده و خود کانال به عنوان مانع آبی برای پدافند ، قابل استفاده است . دشمن دقیقا به همین دلیل ، دشمن زمین منطقه غرب کانال زوجی را نسبت به شرق آن مورد سرکوب قرار داد و تعدادی پل روی  این کانال احداث کرد که کلیه جاده های منطقه از روی آن می گذشت . تصرف این پل ها به معنای قطع جاده های عقبه دشمن بود و محاصره نیروهای شرق کانال را توسط نیروهای مهاجم امکان پذیرمی ساخت .

عملیات كربلای 5

خلاصه عملیات

هر چند عملیات كربلای 4 به اهداف تعیین شده نرسید ، لیكن یك نتیجه بزرگ نظامی در پی داشت و آن اینكه راه نفوذ به مواضع مستحكم شرق بصره را نشان داد . موفقیت قرارگاه نجف در شكستن چند رده از خطوط دشمن در منطقه پنج‌ضلعی ، در جریان عملیات كربلای 4 ، مبنای طرح‌ریزی عملیات كربلای 5 گردید . بر همین اساس ، بلافاصله پس از توقف عملیات كربلای 4 ، تلاش شبانه‌روزی فرماندهان سپاه پاسداران برای طراحی عملیات و آماده‌سازی منطقه و یگان‌های رزم آغاز شد و سرانجام در بامداد 19/10/ 1365 ، عملیات كربلای 5 با رمز مبارك " یا زهرا ( س ) " در منطقه شلمچه به اجرا درآمد . در این عملیات 200 گردان از سپاه – كه در سه قرارگاه عملیاتی سازمان‌دهی شده بودند – با عبور از منطقه آب گرفته شرق كانال پرورش ماهی و منطقه پنج‌ضلعی ، موانع نفوذناپذیر دشمن را پشت سر گذاشتند و تا روز 7 / 11/ 65 ضمن انهدام بخش و سیعی از قوای دشمن ، تا غرب نهر جاسم پیشروی كردند . متقابلاً ، دشمن برای مقابله با قوای ایران ، یگانهایش را یكی پس از دیگری – كه در مجموع به بیش از 400 گردان می‌رسید – وارد منطقه‌كرد و پس از نبردی سنگین با تحمل آسیب فراوان ، از ادامه نبرد بازایستاد . با موفقیت این عملیات ، كه حضور نیروهای ایران را در حومه بصره در پی داشت ، مخالفین پیروزی جمهوری اسلامی در جنگ ، در صدد برآمدند تا با تصویب قطعنامه 598 در شورای امنیت سازمان ملل ، كه در آن برای اولین بار به خواسته‌های ایران توجه شده بود ، برای پایان جنگ متحد شوند . عراق كه نظام بین‌الملل را حامی خود می‌دانست و تصویب قطعنامه را به عنوان راه‌حلی برای نجات خود از حملات ایران تلقی می‌كرد ، بلافاصله آن را نپذیرفت  . در مقابل ، جمهوری اسلامی ایران بر سر اجرای آن به مذاكره با دبیر كل سازمان ملل نشست و اگر چه به توافقاتی نیز دست یافت ، لیكن چون پیروزی ایران در جنگ مورد نظر نبود ، از موفقیت دیپلماتی جمهوری اسلامی جلوگیری شد .

 

شب چهارم عملیات

نیروهای خودی، طی شب چهارم عملیات، توانستند وارد روستای فیروزآباد شده، آنرا به تصرف درآوردند.

در حوالی ساعت 7 صبح روز چهارم عملیات (13/4/65)، دشمن توسط تیپ های 95 ، 71، 72 پیاده، تیپ های 4 و 5 گارد جمهوری، پاتك نسبتاً شدیدی را بر روی ارتفاعات قلعه آویزان و به منظور تصرف قله 200 آغاز كرد.

طی این درگیری، نیروهای دشمن در هم كوبیده شدند؛ به طوری كه 3گردان از تیپ 4 و 3 گردان از تیپ 5 گارد و یك گردان از تیپ 95 و بیش از 1 گردان از تیپهای 71 و 72 منهدم شدند و فرمانده تیپ 4 گارد به هلاكت رسید.

روز پنجم، لشكر سیدالشهداء موفق به تصرف كامل ارتفاع 210 شد، و آن مقداری را كه دشمن طی پاتك خود در روز سوم عملیات با تیپ های 5 و 6 گارد تصرف كرده بود، باز پس گرفت.

 

بازتاب عملیات كربلای 4

عراقیها كه از مدتها قبل نسبت به اجرای عملیات گسترده و سرنوشت‌ساز از سوی ایران، در اضطراب و نگرانی بودند، بلافاصله پس از عدم حصول نتیجه مطلوب ایران از عملیات مزبور، تبلیغات وسیعی را مبنی بر شكست نبرد سرنوشت‌ساز آغاز كردند. عراقیها با تأكید بر گستردگی این عملیات با هدف تصرف بصره، در نظر داشتند بر پیروزی عراق تأكید نمایند. فرمانده سپاه هفتم عراق طی مصاحبه‌ای، در مورد عملیات اظهار داشت:

«هدف ایران از حمله اخیر به خاك عراق، اشغال منطقه بصره و یكسره كردن جنگ به نفع خود بود … حمله اخیر ایران یك حمله گسترده و وسیع بود و شكست آن موجب متلاشی شدن نیروهای ایران گردید. اما این بدان معنا نیست كه ایران بار دیگر نیروهای خود را جمع‌آوری نكرده و به عراق حمله نكند.»

فرمانده سپاه سوم عراق نیز طی مصاحبه‌ای، با اشاره به تاكتیك عملیات و عواقب زیان‌آور آن برای عراق در صورت پیروزی ایران، گفت:

«خطرناكترین محور عملیاتی جنوب، حّد فاصل مرزهای مشترك میان سپاههای هفتم و سوم می‌باشد، زیرا از طریق سپاه سوم می‌توان به منطقه شلمچه نفوذ كرد واز آنجا به ابوالخصیب و سپس به بصره راه یافت و از منطقه سپاه هفتم می‌توان با نفوذ به عمق آن، به پشت سپاه هفتم رسید.»

در میان عكس‌العملهایی كه به دنبال عملیات كربلای 4 در محافل سیاسی ـ نظامی و رسانه‌های عمومی جهان به وجود آمد، هیاهوی تبلیغاتی عراق مبنی بر شكست عملیات سرنوشت‌ساز، بیش از سایر مسائل مورد توجه قرار گرفته و اظهارات گوناگون را سبب گردید. در مرحله اول، برخی از رسانه‌ها سروصدای زیاد عراق را بنا به وضعیت خاّص سیاسی حاكمان عراق، تلاش در جهت افزایش ثبات سیاسی ـ نظامی و تقویت روحیه ارتش عراق تلقی كردند، چنانكه روزنامه دی‌ولت نوشت:

«سر و صدای زیاد عراق مبنی بر كسب پیروزی، برای دامن زدن به جنگ روانی است. این‌گونه اعمال برای تقویت روحیه مردم عراق خود دلیلی بر خسته بودن مردم این كشور از جنگ می‌باشد.»

در همین زمینه، روزنامه تایمز مالی اقدامات تبلیغاتی عراق را به عنوان كودتای تبلیغاتی برای صدام ذكر كرده، نوشت:

«دیپلماتها در بغداد و مقامات واشنگتن این عملیات را كوچكتر از آنچه كه ادعا شده، دانسته‌اند. دیپلماتها معتقدند كه این پیروزی عراق یك كودتای تبلیغاتی به موقع برای صدام، در پایان سالی كه در آن عراق  فاو را از دست داده بود به حساب می‌آید.»

علاوه بر مطالبی كه نسبت به ناباوری صاحبنظران سیاسی ـ نظامی در خصوص تبلیغات عراق ذكر شد، عامل اساسی‌تر، عدم مشابهت عملیات كربلای 4 با خصوصیات یك عملیات گسترده، در مقایسه با گذشته جنگ بود. زیرا همیشه علاوه بر اهداف عملیات، ملاكهای ارزیابی گستردگی با محدودیت عملیات متكی به میزان تداوم و سماجت نیروها در ادامه نبرد، در صورت شرایط مساعد می بود.

بر این اساس، هر چند عملیات كربلای 4 از نظر هدف در چارچوب یك عملیات گسترده قرار می‌گرفت، لیكن به خاطر آنكه زمان درگیری محدود بود، از سوی بسیاری از محافل سیاسی ـ نظامی به عنوان عملیات گسترده نهایی ایران تلقی نشد. تنها روزنامه ایندیپندنت در این زمینه نوشت:

«شكی نیست كه این عملیات یك حمله گسترده و عمده به شمار می‌آید، ولی به هیچ‌وجه نمی‌توان آن را حمله نهایی دانست. ایران در این منطقه تعداد زیادی نیرو مستقر كرده است كه در حمله اخیر، عمدة آنها شركت نداشتند.»

گذشته از اینها، تحلیلهای دیگری بر اساس نتیجه عملیات كربلای 4 ارائه شد كه بعضاً آمادگی و قوّت عراق را در خصوص رویارویی با تهاجمات قوای نظامی ایران خاطر نشان می‌ساخت. در این زمینه روزنامه ساندی تلگراف نوشت:

«پیروزی عراق، آن حماسه نظامی كه عدنان خیرالله ادعا كرده، نبود. اما ثابت كرد كه مراكز دفاعی عراق می‌تواند در مقابل ایران مقاومت كند.»

روزنامه مزبور ضمن تفسیر خود تلویحاً در نظر داشت كه تا تصرف فاو از سوی ایران را یك استثناء تلقی نموده، بر توانایی عراق برای پدافند و مهار تهاجمات ایران تأكید نماید. لیكن در تحلّیل رسانه‌های خبری اساساً نوعی ابهام و سر درگُمی نسبت به سرانجام عملیات و انتظارات برآورده نشده وجود داشت و چنین برمی‌آمد كه به رغم تبلیغات عراق هنوز همه چیز پایان نیافته و امكان وقوع حوادث دیگر محتمل است.

 

علل عدم موفقیت عملیات

در میان عوامل متعددی كه سرنوشت عملیات كربلای 4 را رقم زد دو عامل بیش از بقیه تعیین كننده بود:

الف: افشا شدن عملیات

نحوه برخورد نظامی عراق با عملیات كربلای 4 و اظهارات بعدی مقامات نظامی این كشور دلالت بر این داشت كه وسیله هوشیاری دشمن صرفاً مشاهده تحركات نیروهای ایرانی نبود، بلكه آنها عمدتاً براطلاعات واصله از دستگاه جاسوسی آمریكا تكیه داشتند.

چنانكه قبلاً اشاره شد، در آن مقطع ارائه اطلاعات نظامی به عراق و مقابله با هر گونه پیروزی جمهوری اسلامی، به عنوان یك مسئله اساسی و اصولی برای آمریكا مطرح بود چون با تزلزل حاكمیت عراق، روسها از موقعیت به دست آمده نهایت بهره‌برداری را می‌نمودند.

اظهارات بعدی برخی از مقامات عراقی در مورد اهداف عملیات و نتایج آن حاكی از آن است كه اطلاعات ارسالی به عراق حاوی نكات قابل ملاحظه‌ای بوده است:

«هدف ایران شهر بصره بوده و هست … ایرانیها اگر موفق می‌شدند هدفهای خود را تحقق بخشند، ارتباط میان سپاه سوم و هفتم را قطع می‌كردند و تمام فاو ،خورعبدالله و شمال بصره را به اشغال خود در می‌آوردند. علت شكست كنونی این است كه ما آماده بودیم و نقشه‌های لازم را طرح كردیم … و از درسهای فاو استفاده نمودیم.»

نكته قابل توجه در اظهارات بعدی عدنان خیرالله، اشاره مستقیم وی به اطلاعات واصله از آمریكا بود.

وزیر دفاع عراق ضمن تشكّر از آمریكا اظهار داشت:

«ما به خاطر این اطلاعات از آنان تشكّر می‌كنیم. اما به آنان خاطر نشان می‌كنیم كه در مقایسه با برخوردشان با ایران، در این مورد تعادل برقرار نبوده است.»

ب: استفاده از تجارب عملیات فاو توسط عراق

اتخاذ استراتژی دفاع متحرك علاوه بر اهداف اصلی، ناظر بر این امر بود كه دشمن با ایجاد تأخیر در عملیات بعدی جمهوری اسلامی كه مرتباً تبلیغات آن نیز در سطح كشور صورت می‌گرفت، تلاش كرد كه تا از یكسو زمین عمومی منطقه فاو تا بصره را مسلح نماید و امكان ادامه عملیات فاو را در این منطقه از بین ببرد و از سوی دیگر تدابیری برای مقابله با تاكتیكهای ویژه آن عملیات بیندیشد.

عراقیها طی فرصت حاصله توانستند با توجه به تاكتیك نیروهای سپاه برای عبور از رودخانه كه عمدتاً متكی به نیروهای غّواص بود و با در نظر گرفتن شرایط و وضعیت جزر و مّد آب، تاكتیكهای جدیدی را برای مقابله با نیروی غّواص اتخاذ كنند. بنابراین، در آستانه عملیات كربلای 4 دشمن بااستفاده از یك فرصت ده ماهه با مسلح كردن زمین منطقه، ایجاد مواضع و استحكامات در ساحل رودخانه و همچنین آرایش سلاح برای پوشاندن سطح آب جهت ممانعت از حركت نیروهای غواص و سایر اقدامات، از آمادگی لازم برای مقابله با تهاجم رزمندگان اسلام برخوردار شده بود.

 

نگاهی به عملیات

پس از ده ماه بسیج امكانات و مقدورات كشور و استفاده از تبلیغات گسترده و وسیع مبنی بر «تعیین سرنوشت جنگ» در شرایطی كه منابع صنعتی و اقتصادی و مراكز آب و برق كشور هدف بمباران شدید و گسترده دشمن قرار داشت، عملیات كربلای 4 در تاریخ 3/10/65 با چهار قرارگاه به نامهای نجف، قدس، كربلا و نوح آغاز شد.

البته به عللی، نیروهای خودی برخلاف پیش‌بینی‌های قبلی در همان شب اول تنها توانستند در جزایر سهیل، قطعه، ام‌البابی و بلجانیه نفوذ كنند و در بعضی مناطق به صورت موضعی رخنه نمایند.

دشمن علاوه بر استفاده از اطلاعاتی كه توسط آمریكا (به جبران حادثه ایران گیت) در اختیارش گذاشته شده بود، از هوشیاری كامل برخوردار بود. لذا با استفاده از تاكتیكهای ضدغواص و شناور، مانع از انجام عملیات بر اساس پیش‌بینی‌های قبلی شد. دشمن از همان شب عملیات با استفاده از منورهای پیاپی و اجرای چند مورد بمباران كنار نهر عرایض (عقبه برخی از یگانها) و همچنین اجرای آتش مؤثر بر روی رودخانه اروند، عملاً سازمان نیروهای غواص و موج دوم و سوم را به هم زد، به طوری كه نیروهای یگانهای مجاور بعضاً پراكنده شده و عمدتاً نمی‌توانستند به طور دقیق روی هدف عمل نمایند.

یكی از مناطق حساس عملیات، جزیره ام‌الرصاص و نوك بوارین بود كه به رغم كوششهای بسیار كه برای تصرف آن صورت گرفت، به خاطر هوشیاری دشمن امكان ادامه درگیری از میان رفت. دشمن با شلیك آتش تیربار روی آب به صورت ضربدری و با حجم زیاد، مانع عبور نیروها از تنگه ام‌الرصاص ـ بوارین شد. ضمناً دشمن بنا به حساسیتی كه نسبت به جزیره ام‌الرصاص داشت، در پدافند آن از 9 رده مانع طبیعی و مصنوعی بهره‌گیری می‌كرد، به طوری كه از هر خط عقب رانده می‌شد در خط بعدی كه نسبت به خط قبلی اشراف و تسلط داشت مقاومت می‌كرد. به رغم كوششهای بسیار، به خاطر هوشیاری دشمن، عملاً ادامه نبرد بدون اینكه چشم‌انداز روشنی داشته باشد با مشكلات عدیده‌ای توأم شد، لذا به منظور حفظ قوا و طراحی مجدد عملیات آتی، از ادامه نبرد اجتناب شد.

 

عملیات كربلای 4

خلاصه عملیات

تصمیم برای یكسره كردن كار جنگ با اجرای عملیاتی بزرگ و سرنوشت‌ساز در سال 1365 ، تلاش سپاه پاسداران را برای طراحی عملیات كربلای 4 در منطقه ابوالخصیب و شلمچه با هدف رسیدن به دروازه‌های جنوبی بصره ، در پی داشت . این منطقه كه دارای ویژگی‌ها و ارزش بالای سیاسی و نظامی است ، پس از شلمچه مهمترین منطقه عملیاتی در جبهه جنوب به شمار می‌رفت . سپاه پاسداران برای اجرای این عملیات 250 گردان نیرو را در قالب چهار قرارگاه عملیاتی سازمان‌ دهی كرد كه كمتر از 60 گردان آن وارد عمل شدند. ساعاتی قبل از شروع عملیات ، رزمندگان غواص وارد اروندرود شدند و به سمت خط دشمن حركت كردند . در این میان ، نیروهای دشمن كه با اطلاعات عوامل بیگانه ، هوشیار شده بودند ، ضمن پرتاب منور ، با تیربار و خمپاره به طرف نیروهای خودی شلیك می‌كردند. در این حال ، عملیات در ساعت 45 : 22 با رمز مبارك " یا محمد ( ص ) " شروع شد و نیروهای عمل‌كننده توانستند در جزایر سهیل ، قطعه ، ام‌الرصاص ، ام‌البابی و بلجانیه نفوذ كنند ، لیكن امكان تثبیت مناطق آزاد شده میسر نشد. بنابراین ، عملیات متوقف و از ادامه نبرد اجتناب شد . در این عملیات ، از قوای دشمن حدود 60 تن اسیر و 70 تانك ، نفربر و خودرو منهدم شد .

 

بازتاب آزاد سازی مهران در رسانه ها

آزادسازی شهر مهران، به منزله شكست استراتژی دفاع متحرك بود. شكستی كه رژیم عراق در گام اول خود با عدم موفقیت نسبت به تأمین اهداف موردنظرش با آن رویارو شد و سرانجام با از دست دادن مهران، چشم اندازی جدید از ناتوانی و ضعف این كشور در موضع آفند و پدافند، ترسیم و نمایان گردید. خبرگزاری فرانسه در پی آزادسازی شهر مهران، طی گزارشی اظهار داشت:

«ناظران در خلیج فارس عقیده دارند كه اشغال مهران توسط قوای ایران، شكست پذیری رژیم عراق- به ویژه استراتژی نظامی جدید آن موسوم به دفاع متحرك- است.»

در میان مناطقی كه  مورد تصرف دشمن قرار گرفت، شهر مهران از اهمیت خاص سیاسی-تبلیغاتی برخوردار بود و برای عراق به عنوان جبران شكست فاو و نیز عامل افزایش دهنده روحیه نیروهای آسیب دیده، تلقی می شد؛ لذا آزاد سازی آن، گذشته از اینكه شكست دشمن در استراتژی تازه خود محسوب می شد، آسیب های عمده دیگری را در مقطع كنونی و آینده متوجه ارتش عراق می كند.

چنانكه وقتی مهران بازپس گرفته شد، رسانه های گروهی جهان به انحاء مختلف به بعد روانی مسئله اشاره كردند. از جمله نشریه فارین ریپورت، چاپ لندن، نوشت:

«مهران، به خودی خود فاقد اهمیت است، تهاجم به مهران نه از جهت استراتژیكی، بلكه از نقطه نظر روانی، واجد اهمیت می باشد.»

رادیو امریكا نیز به نقل از كارشناسان نظامی، اظهار داشت:

«شكست عراق ممكن است از نظر روانی اثر مهم و شگفت انگیزی داشته باشد؛ چرا كه عراقی ها بیشتر به خاطر جبران شرمساری ناشی از تصرف بندر عراقی فاو به دست ایرانی ها، دست به حمله زده بودند.»

گذشته از این درهم شكسته شدن خطوط دفاعی عراق در فاو و ناتوانی این كشور در بازپس گیری آن، رژیم صدام را در نزد غرب و حامیان منطقه ای خود به طور اساسی به زیر سؤال كشید و این واقعیتی بود كه حاكمان بغداد مایل به تن در دادن به آن نبودند و به منظور اثبات توانایی و حفظ برتری خود، مبادرت به اتخاذ استراتژی موسوم به دفاع متحرك نمودند، بر این اساس، بخوبی  روشن است كه شكست مهران می تواند چه تبعاتی در رابطه با بی اعتمادی حامیان و متحدین رژیم بغداد فراهم آورد.

روزنامه نیوزویك چاپ امریكا پس از آزادسازی مهران، نوشت:

«بازپس دادن مهران (پس از فاو)، اعتماد مقامات امریكایی را نسبت به رژیم بغداد به شدت كاهش داد، و گفته می شود كه امریكا كمك های تسلیحاتی خود را به این رژیم محدود كرده است.»

فتح فاو توسط قوای نظامی ایران، موقعیت و فضایی جدید در جنگ به وجود آورد كه توأم با واقع نگری از سوی رسانه های جهانی دنیا نسبت به توانایی های بالفعل و بالقوه جمهوری اسلامی و نیز ناتوانی رژیم عراق، مبنی بر ادامه جنگ و رویارویی با تهاجمات ایران بود.

تثبیت وضعیت یاد شده، قطعاً نیازمند پیروزی های دیگری بود كه تنها قسمتی از آن با فتح مهران و پس زدن نیروهای دشمن تأمین گردید.

در این روند آنچه كه در رسانه های غربی منعكس شد، عمدتاً حول محور توانایی و برتری نظامی ایران دور می زد. گذشته از این، حفظ برتری در فاو و انجام عملیات در مهران، نشانگر نوعی افزایش توان نظامی ایران تلقی شد؛ به طوری كه رادیو بی.بی.سی به نقل از مفسر بخش شرقی خود گفت:

«اگرچه تسخیر مهران از نظر تعیین نهایی جنگ نقش قاطعی نخواهد داشت، اما نیروهای ایران نشان دادند كه ضمن حفظ مواضع خود در فاو، در مقابل حمله های پی در پی عراق می توانند نیروهای عراقی را از بخش مركزی جبهه نیز بیرون برانند و خطر مهمی را در آینده جنگ ترسیم نمایند.»

قطعاً خطرساز بودن تحركات نظامی ایران، كه نوعی پیروزی و تفوق نظامی را به دنبال خواهد داشت، مستلزم حملات پی در پی و مضمحل ساختن قوای دشمن است؛ چنانكه پیروزی آتی ایران، در این امر نقش تعیین كننده ای دارد. طبیعتاً در اینصورت، با افزایش برتری ایران، جمهوری اسلامی به نحوی چشمگیرتر ابتكار عمل را در جنگ بر عهده خواهد گرفت.

 

 

نتایج و دستاوردها

طی 10 روز جنگ، بخش وسیعی از مناطق اشغالی در منطقه مهران آزاد گردید كه در این میان، آزادسازی جاده دهلران- مهران- ایلام، شهر مهران، ارتفاعات سركوب و حساس قلعه آویزان و حمرین- خصوصاً بلندترین قله منطقه 223-8 روستا، 2 پاسگاه مرزی و ... از دستاوردهای عملیات كربلا1 محسوب می شد.

همچنین عقبه های دشمن در شهرهای بدره و زرباطیه در دید و تیر نیروهای خودی قرار گرفت.

توان رزمی نیروهای دشمن در كربلا 1

نیرو و امكانات به كار گرفته شده دشمن

نیرو                70000نفر

تانك و نفربر     400دستگاه

توپخانه            15گردان

نیروی هوایی   بیش از 100سورتی در روز

هوانیروز            بیش از 10 تیم

عقبه                كوت العماره-80كیلومتر

تعداد اسرای دشمن در عملیات كربلا 1 به تفكیك رتبه:

رتبه:       افسر    درجه دار      سرباز

تعداد:       70          130            892

قابل ذكر است كه بر اساس تخمین های دقیق، دشمن بیش از 3400اسیر و مفقود داشته است.

یگان های درگیر دشمن در طول عملیات، میزان انهدام و تعداد اسرای آنها:

ردیف         یگان     میزان انهدام               تعداد اسرا

1     تیپ443 پیاده          80%                    94

2     تیپ705پیاده           90%                    283      

3     تیپ417پیاده           80%                    57

4     تیپ501پیاده           40%                    13

5     تیپ95پیاده             40%                   1

6     تیپ425پیاده           30%                   33

7     تیپ70زرهی           70%                   22

8     تیپ59مكانیزه         40%                   13

9     تیپ65نیروی مخصوص 100%              126

10   تیپ4گارد ریاست جمهوری 80%          6

11   تیپ5گارد ریاست جمهوری 60%          1

12   تیپ71ازلشكر35               30%         40

13   تیپ72ازلشكر35               30%         2

14   2گردان كماندویی             80%          30

15   تیپ1كماندویی سپاه چهارم70%         60

16   3گردان توپخانه             50%              --  

17   تیپ108                      40%                         --

18   تیپ804                      40%                          --

19   تیپ113از لشكر19        60%            42

لازم به یادآوری است كه كلیه یگان هایی كه بیش از 70% انهدام داشته اند، از خط مقدم خارج شده اند.