مترجم سایت

نتایج و دستاوردها

طی 10 روز جنگ، بخش وسیعی از مناطق اشغالی در منطقه مهران آزاد گردید كه در این میان، آزادسازی جاده دهلران- مهران- ایلام، شهر مهران، ارتفاعات سركوب و حساس قلعه آویزان و حمرین- خصوصاً بلندترین قله منطقه 223-8 روستا، 2 پاسگاه مرزی و ... از دستاوردهای عملیات كربلا1 محسوب می شد.

همچنین عقبه های دشمن در شهرهای بدره و زرباطیه در دید و تیر نیروهای خودی قرار گرفت.

توان رزمی نیروهای دشمن در كربلا 1

نیرو و امكانات به كار گرفته شده دشمن

نیرو                70000نفر

تانك و نفربر     400دستگاه

توپخانه            15گردان

نیروی هوایی   بیش از 100سورتی در روز

هوانیروز            بیش از 10 تیم

عقبه                كوت العماره-80كیلومتر

تعداد اسرای دشمن در عملیات كربلا 1 به تفكیك رتبه:

رتبه:       افسر    درجه دار      سرباز

تعداد:       70          130            892

قابل ذكر است كه بر اساس تخمین های دقیق، دشمن بیش از 3400اسیر و مفقود داشته است.

یگان های درگیر دشمن در طول عملیات، میزان انهدام و تعداد اسرای آنها:

ردیف         یگان     میزان انهدام               تعداد اسرا

1     تیپ443 پیاده          80%                    94

2     تیپ705پیاده           90%                    283      

3     تیپ417پیاده           80%                    57

4     تیپ501پیاده           40%                    13

5     تیپ95پیاده             40%                   1

6     تیپ425پیاده           30%                   33

7     تیپ70زرهی           70%                   22

8     تیپ59مكانیزه         40%                   13

9     تیپ65نیروی مخصوص 100%              126

10   تیپ4گارد ریاست جمهوری 80%          6

11   تیپ5گارد ریاست جمهوری 60%          1

12   تیپ71ازلشكر35               30%         40

13   تیپ72ازلشكر35               30%         2

14   2گردان كماندویی             80%          30

15   تیپ1كماندویی سپاه چهارم70%         60

16   3گردان توپخانه             50%              --  

17   تیپ108                      40%                         --

18   تیپ804                      40%                          --

19   تیپ113از لشكر19        60%            42

لازم به یادآوری است كه كلیه یگان هایی كه بیش از 70% انهدام داشته اند، از خط مقدم خارج شده اند.

 

شب چهارم عملیات

نیروهای خودی، طی شب چهارم عملیات، توانستند وارد روستای فیروزآباد شده، آنرا به تصرف درآوردند.

در حوالی ساعت 7 صبح روز چهارم عملیات (13/4/65)، دشمن توسط تیپ های 95 ، 71، 72 پیاده، تیپ های 4 و 5 گارد جمهوری، پاتك نسبتاً شدیدی را بر روی ارتفاعات قلعه آویزان و به منظور تصرف قله 200 آغاز كرد.

طی این درگیری، نیروهای دشمن در هم كوبیده شدند؛ به طوری كه 3گردان از تیپ 4 و 3 گردان از تیپ 5 گارد و یك گردان از تیپ 95 و بیش از 1 گردان از تیپهای 71 و 72 منهدم شدند و فرمانده تیپ 4 گارد به هلاكت رسید.

روز پنجم، لشكر سیدالشهداء موفق به تصرف كامل ارتفاع 210 شد، و آن مقداری را كه دشمن طی پاتك خود در روز سوم عملیات با تیپ های 5 و 6 گارد تصرف كرده بود، باز پس گرفت.

 

شب دوم عملیات

پس از انجام بازسازی و سازماندهی، یگان ها مجدداً برای انجام مرحلة سوم عملیات- كه در شب دوم انجام می شد- آماده شدند. طی شب دوّم، عملیات از دو محور صورت گرفت. در محور اول، نیروها هرمزآباد را پاكسازی كرده، تا 500 متری شهر مهران پیشروی كردند. در محور دوم نیروها توانستند روستای بهین بهورزان را پاكسازی نمایند.

در نتیجه تلاش های انجام شده در شب دوم، خط سراسری از هرمزآباد تا شیار میگ سوخته تأمین شد و بدین ترتیب، مقداری از محدوده مرحله سوم عملیات تأمین گشت. در شب دوم، شواهد و قراینی دال بر عقب نشینی نیروهای دشمن در محور باغ كشاورزی و تپه غلامی و پاسگاه دراجی مشاهده شد. این امر تا اندازه ای تعجب انگیز بود، زیرا احتمال داده نمی شد كه دشمن به این سرعت در محور یادشده اقدام به عقب نشینی نماید. لیكن تهدید و امكان برخورد نیروهای دشمن، در این محور، آنها را مجبور به اقدام فوق كرد.

 

وضعیت نیروها در روز اول عملیات

علیرغم اینكه دشمن لشكرهای 27، 25، 10، 41 را به عنوان احتیاط وارد منطقه كرد، لیكن نتوانست هیچگونه حركت قوی و حساب شده ای را، اعم از پاتك و یا استفاده از نیروی هوایی و توپخانه، از خود نشان بدهد. این وضعیت، با توجه به اهمیت منطقه برای دشمن و نیز سوابق دشمن در عملیات های گذشته، تا اندازه ای غیرمنتظره به نظر می رسید.

عوامل عمده در گیجی و سردرگمی دشمن، اساساً سرعت عمل توأم با غافلگیری، گذراندن تلاش اصلی از محوری كه برای دشمن غیر منتظره بود و نیز حمله به عقبه دشمن را شامل می شد. فی المثل پس از مدت زمانی اندك كه عملیات آغاز شد، 2 مقر تیپ دشمن (443 و 705 پیاده) سقوط كرد و فرماندهان آن كشته شدند. حال آنكه نیروهای دو تیپ مذكور، هنوز به طور كامل منهدم نشده بودند. به هر روی، در شب اول عملیات، دشمن بیش از 10 گردان نیروی پیاده در محدوده منطقه عملیاتی داشت – كه 80% آنها بطور كامل منهدم شد.

همچنین نیروهای تیپ 1 كماندویی سپاه چهارم كه در ساعت 6 صبح روز اول عملیات وارد درگیری شد، تماماً منهدم شدند. گذشته از این، تلاش دشمن در محور امامزاده سید حسن كه در روز اول عملیات شروع شد، با مقابله نیروهای خودی خنثی گردید. طی روز اول، از آنجا كه نیروها بسهولت بر اهداف خود دست یافتند، از روحیه ای بسیار بالا برخوردار بودند؛ لذا از فرصت به دست آمده و درهم پاشیدگی دشمن، نهایت استفاده را كرده، به پیشروی در روز ادامه دادند و بدین ترتیب، فرصت بازیابی و سازماندهی را از دشمن گرفتند.

 

استعداد دشمن در منطقه

منطقه مورد نظر، تحت مسئولیت لشكر 17 زرهی از سپاه دوم عراق بود. خط پدافندی این لشكر از رودخانه كنجان چم به سمت میان كوه امتداد می یافت. همچنین مقر اصلی لشكر 17 در شهر بدره عراق و مقر تاكتیكی آن بر روی ارتفاعات 215 قلعه آویزان قرار داشت.

یگان های تحت امر این لشكر و خط حد آن عبارت بود از:

 -     تیپ 443 پیاده، از پاسگاه آب زیادی تا رودخانه آب شور و مقر تیپ بر روی ارتفاعات قلعه آویزان

 -     تیپ 705 پیاده، از رودخانه اب شور تا رودخانه گاوی و مقر آن در روستای  امامزاده سید حسن.

 -     تیپ 425 پیاده، از تپه 215 باغ كشاورزی تا رودخانه كنجان چم و مقر آن  در ورمهزار.

 -     تیپ 70 زرهی، تیپ59 مختلط، تیپ501 پیاده در احتیاط نزدیك و تیپ  كماندویی در بدره و تیپ 65 نیروی مخصوص (كه به عنوان احتیاط سپاه         سوم بوده است). همچنین یك آتشبار توپ اتریشی و 4 قبضه كاتیوشا  پشتیبانی تیپهای زیر امر لشكر 17 را عهده دار بود.

در مجموع، قبل از آغاز عملیات، دشمن 42 گردان نیروی پیاده و 6 گردان نیروی زرهی در منطقه داشت كه 20 گردان آن درگیر بوده، مابقی در احتیاط قرار داشتند.