مترجم سایت

به نقل از روابط عمومي فرهنگسراي رسانه، در ادامه سلسله جلسات رونمايي کتاب‌هاي دفاع مقدس، کتاب «روياي پرواز» نوشته فاطمه دهقان نيري، کتاب «خاکريز 202» نوشته سرتيپ دوم علي عبدي بسطامي و کتاب «گاه شمار حملات شيميايي عراق در هشت سال دفاع مقدس» نوشته محمد باقر نيکخواه بهرامي رونمايي مي‌شود .

کتاب «گاه شمار حملات شيميايي عراق در هشت سال دفاع مقدس»، به قلم «محمد باقر نيکخواه» با موضوع جنگ شيميايي رژيم بعثي عراق عليه ايران، توسط پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس (انتشارات شکيب) منتشر شده است .

تاريخ ايران تاکنون، رويدادهاي زيادي را در دل خود ثبت کرده است، که يکي از مهم ترين آنها 8 جنگ تحميلي بود که تمام ايراني ها از جوان و پير، مورد حمله کشور همسايه که با تفکر دولت هاي غربي صورت گرفت، ايستادگي کردند. در طول همين 8 سال دفاع مقدس، هر روز خاطرات زيادي براي ايران و ايرانيان رقم خورد که يکي از مهم ترين اين رويداها، حماسه اي، که هيچ گاه فراموش نمي شود و آن هم حماسه سوم خردادماه بود، بازپس گيري خرمشهر خونين از دست متجاوزان که شهداي زيادي براي بازپس گيري آن داديم، خون هاي زيادي ريخته شد و دستاورد آن جانبازان بسياري بود و حالا سال هاي زيادي از آن روزها مي گذرد، اما حماسه فتح خرمشهر هيچ وقت از اذهان ايراني ها پاک نمي شود، جوانان زيادي آن روزها در آن عمليات شرکت کردند که حالا آنها افرادي مسن هستند و خاطرات زيادي از آن روزها به ياد دارند..

من هنوز خبرنگار نشده بودم و در تحريريه خبر كار مي‌كردم؛ [در آنجا] اخبار را مقابله مي‌كردم. خبر دو نسخه بود، وقتي گوينده خبر را مي‌خواند، من غلط ‌هايش را مي‌گرفتم و مي‌گفتم: غلط است، صبر كن. به اين [كار]، مقابله خبر مي‌گويند. آن موقع مثل الان نبود كه افراد سه روزه خبرنگار مي‌شوند، شايد من يك سال كارم همين بود.
خيلي كه وضعمان خوب شده بود، در راديو مي‌گفتيم: «اينجا تهران است، صداي جمهوري اسلامي ايران، ساعت 14.» همان روز اول وارد راديو شدم. راديو خيلي فعال بود. من خبرنگاري را خيلي دوست داشتم. از زمان بچگي هم انشا، تاريخ، جغرافيا و ادبياتم نسبت به رياضيات و ديگر دروسم خيلي خوب بود.
شايد من جزو نخستين نفراتي بودم كه از صدا و سيما به جبهه رفتم. وقتي من رفتم، تازه شهيد چمران گروه جنگ‌هاي نامنظم را تشكيل داده بود.

ريه هاي شيميايي هنوز سرفه مي كنند.

هنوز خونهاي خردلي روي بوم زندگي نقش مي زنند.

براي بچه ها هنوز قاب عكسها هم شناسنامه پدر است.

هنوز خواهرها چفيه برادرانشان را بو مي كشند.

هنوز  پدرها خلوت گريه خود را ترك نكرده اند.

هنوز كه هنوز است مادراني چشم به راهند ...

هنوز پاهاي بدلي ، تن هاي پرتركش را مي كشند.

هنوز زندگي ها با ويلچر جا به جا مي شود.

هنوز بيابانها استخوانها و پلاك ها را در آغوش كشيده اند.

هنوز پنج شنبه بازار پرچمها و ضريح گرم است. . . .

هنوز خاطره ي جبهه ها خالي نيست

شلمچه ز آن همه شب زنده دار خالي نيست

هنوز ساحل والفجر هشت خونين است

جبين آب زان همه اشک و آه پر چين است

هنوز خاک شلمچه خون به دل دارد

زحفظ آن همه خورشيد خون به دل دارد

تبسمي بنما شلمچه هر دو تنهاييم

چگونه بعد شهيدان هنوز پا بر جاييم .

تو اي شهيد که نامت خلاصه ي پاکيست

چقدر پيرهن خاکي تو افلاکيست

به استخوان و پلاک شکسته ات سوگند

به جان مادر پهلو شکسته ات سوگند

دلم ز هجر تو دوست شعله ور شده است

ز استخوان تو اي دوست قلبم شکسته تر شده است